Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
dziwaczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, dziwaczyćczę, dziwaczyćczy {{/stl 8}}{{stl 7}} zachowywać się dziwacznie, wyczyniać dziwactwa; wydziwiać, grymasić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przestań wreszcie dziwaczyć i chodź z nami do kina. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziwaczyć — ndk VIb, dziwaczyćczę, dziwaczyćczysz, dziwaczyćacz, dziwaczyćczył «postępować dziwacznie, robić różne dziwactwa, grymasić, kaprysić, wydziwiać» Chodź pobawić się, nie dziwacz! … Słownik języka polskiego
dziwaczenie — n I rzecz. od dziwaczeć, dziwaczyć … Słownik języka polskiego
mantyczyć — ndk VIb, mantyczyćczę, mantyczyćczysz, mantyczyćtycz, mantyczyćczył pot. «zrzędzić, nudzić, dziwaczyć; być mantyką» … Słownik języka polskiego
